Absint wordt beschermd Frans streekproduct

De drank absint is berucht. In Europa was het een van de populairste alcoholische dranken van de late 19e eeuw. De drank kreeg een slechte reputatie en werd verboden omdat er thujon in zat. Deze stof zou hallucinaties veroorzaken. Begin 21e eeuw is absint in veel Europese landen weer toegestaan en nu, in 2019 wordt de drank een beschermd Frans streekproduct. 

Absint is een aperitief dat wordt gemaakt van een extract van bladeren van de absintalsem. De drank heeft een kruidige, bittere smaak en een hoog alcoholpercentage. Veertig procent is gangbaar, maar het kan ook tussen de 50 en 80 procent liggen. Absint kan puur gedronken worden, maar het is gebruikelijk om met een vast ritueel water en suiker toe te voegen.

Henri-Louis Pernod produceerde absint voor het eerst commercieel in 1805. Het groene drankje was in eerste instantie vooral populair onder kunstenaars, die het de bijnaam De Groene Fee gaven. Bekende absintdrinkers waren bijvoorbeeld Vincent van Gogh, Charles Baudelaire en Oscar Wilde. Later omarmde ook de massa het drankje. In 1870 bestond in Frankrijk 90 procent van alle geconsumeerde aperitieven uit absint.

Hand in hand met de toenemende massaconsumptie kreeg de drank een slecht imago en kwamen er wilde verhalen over de negatieve effecten van absint. Zo zou Van Gogh onder invloed van de drank zijn oor af hebben gesneden. Het was duidelijk dat absint schadelijk kon zijn voor de gezondheid bij mensen die grote hoeveelheden van de drank nuttigden. Zij kregen klachten zoals epileptische aanvallen, slaapstoornissen, spraakproblemen en hallucinaties. Artsen noemden dit absintisme. De symptomen van deze ziekte zijn eigenlijk hetzelfde als alcoholisme.

Maar de schadelijke effecten van de drank werden niet toegeschreven aan de hoge dosis alcohol, maar aan de stof thujon, een bestanddeel van absintalsem. In Frankrijk werd de drank in 1915 verboden. Sinds de jaren '80 is duidelijk dat thujon niet schadelijk is. Dranken als vermout en chartreuse bevatten deze stof ook. Bovendien bevatte absint veel minder van deze stof dan men destijds dacht. Wel stelde de WHO/FAOeen limiet, het thujon-gehalte moet onder de 35 milligram per liter blijven. Dit is voldoende voor de karakteristieke absintsmaak.

Begin 21e eeuw is absint in veel Europese landen weer toegestaan. In destilleerderij Guy in Pontarlier wordt de drank sinds 2001 weer geproduceerd. Het is de laatste familiedestilleerderij van Pontarlier, het centrum van de absintstokerij. Directeur François Guy heeft ervoor gezorgd dat de drank nu ook de status van streekproduct heeft gekregen.

Guy wil de echte absintsmaak beschermen vanwege de wildgroei aan absintsoorten. Hij signaleerde dat de naam Absinthe de Pontarlier ook op flessen uit andere landen kwam te staan. "Als er allerlei producten op de markt komen die totaal anders smaken dan onze absint, maar wel zo heten, is de naam ‘Absinthe de Pontarlier' op den duur niets meer waard" zegt hij in De Morgen.

Na een lobby van 16 jaar is het zover. 'Absinthe de Pontarlier' is een officieel erkend streekproduct. Dit betekent dat alleen absintstokers die de drank volgens het juiste, traditionele procedé maken de naam ‘Absinthe de Pontarlier’ op het etiket mogen zetten. De naam absint mag nog wel vrij gebruikt worden, alhoewel Guy in De Morgen door laat schemeren dat wat hem betreft daar ook een einde aankomt.